W poprzednim wpisie ogólnie napisałem o współpracy SAP z największymi dostawcami usług chmury obliczeniowej oraz jakie konkretnie oprogramowanie SAP dostało certyfikację na uruchamianie w chmurze obliczeniowej Azure. W drugiej części omówię architekturę środowisk SAP z uwzględnieniem chmury publicznej.
Przy wdrażaniu środowiska SAP w chmurze obliczeniowej należy wziąć pod uwagę trójwarstwową architekturę aplikacji oraz architekturę całego rozwiązania z uwzględnieniem chmury. Jak wiadomo w modelu trójwarstwowym warstwa prezentacji jest realizowana za pomocą aplikacji instalowanej na komputerach klienckich, która komunikuje się z warstwą logiki, a ta z kolei z warstwą danych.
Wypadałoby rozpatrzeć dwa scenariusze korzystania ze środowiska SAP z uwzględnieniem chmury:
- Chmura hybrydowa – połączenie infrastruktury serwerowni i chmury
- Chmura publiczna – użycie tylko infrastruktury chmury
Ze względu na fakt iż istotnym elementem modelu hybrydowego jest połączenie zasobów chmury z serwerownią firmy za pomocą tunelu VPN, maszyny wirtualne w chmurze mogą być członkami wcześniej skonfigurowanej domeny i mieć łączność z serwerami np. innych aplikacji znajdującymi się w infrastrukturze serwerowni. Należy jednak pamiętać by warstwy aplikacji i bazy danych SAP zawsze znajdowały się w całości w chmurze bądź po stronie infrastruktury serwerowni. Pozwoli to uniknąć przestojów w działaniu aplikacji w momentach gdy odpytywana jest baza danych.
Scenariusz chmury publicznej zakłada że połączenie VPN nie jest zestawiane i zasoby w chmurze są całkowicie wyodrębnione od infrastruktury serwerowni.
Źródło: www.slideshare.net
Chmura hybrydowa pozwala na realizowanie zaawansowanych scenariuszy wdrożeń systemu SAP np. wykorzystanie chmury do utrzymania środowiska deweloperskiego lub/i testowego gdzie dotychczas istniejące środowisko produkcyjne znajduje się w serwerowni, a środowisko deweloperskie jest z nim sprzężone tak aby odzwierciedlało system produkcyjny i pozwala na programowanie i testowanie nowych bądź już istniejących modułów. Tego typu implementacje charakteryzują się niskim stopniem utylizacji, często więc nieopłacalny jest zakup serwerów, natomiast wykorzystanie chmury może przynieść znaczne oszczędności.